Zach i ja jesteśmy przyjaciółmi od jakiegoś czasu. W maju postanowił przebiec 100 mil „po prostu dlatego”, w trakcie rozwijania Aura. Z jakiegoś powodu, i nie potrafię powiedzieć dlaczego, te 100 mil było punktem zwrotnym, swoistym „patrzcie na mnie” dla wszystkich, którzy w niego wątpili. Obserwowałem, jak z człowieka w skorupie w styczniu przekształca się w osobę z ogniem w oczach, budując coś, w co wierzy, i biegnąc 100 mil wokół Manhattanu tylko dla samej przyjemności. Po prostu dlatego, że mógł. (Ja też wpadłem na 30, bo yolo?) To jest to. Wszyscy „możemy” to zrobić. Ale większość z nas nie robi. Większość z nas się boi. Większość z nas nawet nie próbuje. Zach to robi. I to nie znaczy, że się nie boi. On się boi, ale i tak to robi. I dlatego odnosi sukces. I mogę szczerze powiedzieć, że to ktoś, na kogo bym postawił, za każdym razem, bo po prostu robi rzeczy. A kiedy robi rzeczy, angażuje się w sposób, w jaki większość ludzi nie potrafi. Naprawdę jest „wszystko albo nic”. Odnosi sukces, ponieważ nie ma innej opcji. To dopiero początek.